بررسی تاثیر ارتز نئوپرنی شانه بر حس وضعیت مفصلی بیماران مرد مبتلا به بی ثباتی شانه

بررسی تاثیر ارتز نئوپرنی شانه بر حس وضعیت مفصلی بیماران مرد مبتلا به بی ثباتی شانه 38 مرد در این مطالعه مقطعی- تحلیلی در دو گروه، شامل 18 بیمار با سابقه بیش از یکبار بی ثباتی قدامی ضربه ای یکطرفه شانه به عنوان گروه آزمودنی و 20 مرد با شانه های سالم به عنوان گروه کنترل، شرکت کردند. توانایی حس وضعیت مفصلی هر فرد، با روش بازسازی غیر فعال سه زاویه هدف ( °15 کمتر از بیشینه دامنه چرخش به خارج ، °30 درجه چرخش به خارج و °30 چرخش به داخل ) با و بدون ارتز نئوپرنی شانه مورد ارزیابی قرار گرفت. بازسازی هر زاویهِ هدف 3 بار تکرار شد و میانگین مقادیر قدر مطلق این 3 خطا جهت انجام آنالیز آماری مورد استفاده قرارگرفت. زوایا با استفاده از دینامومتر ایزوکینتیک biodex ثبت می شد. همزمان ، گونیامتر آنالوگی نیز همراستا با مرکز چرخش biodex طراحی و نصب گردید. نشانگر لیزری که بر روی اتصال شانه ای biodex تعبیه شده بود، با استفاده از تابش خود، زوایا را با دقت 0/2 درجه بر روی گونیامتر آنالوگ منعکس می کرد. بیشینه دامنه غیر فعال چرخش به خارج شانه هر فرد پیش از آزمون بازسازی زاویه ای غیر فعال محاسبه شد. متغیرهای مورد ارزیابی، دامنه حرکتی غیر فعال چرخش به خارج و میانگین خطای مطلق زاویه ای در هر زاویه، با و بدون ارتز بودند. به منظور آنالیز داده های مطالعه، از آزمون های anova آمیخته، t مستقل و وابسته، آزمون دقیق فیشر، مربع کای، و رتبه های علامت دار ویلکوکسون استفاده شد. مقایسه دو سیستم اندازه گیری، کارآمدتر بودن گونیامتر آنالوگ در ثبت داده ها در مقایسه با دینامومتر ایزوکینتیک را در بیشتر وضعیت های آزمون، نشان داد. در وضعیت استفاده از ارتز، حس وضعیت مفصلی گروه مبتلا به بی ثباتی شانه، بطور معنی داری در زاویای °30 درجه چرخش به خارج (0/001 = p) و °15 کمتر از بیشینه دامنه چرخش به خارج شانه (0/001 = p) ، بهبود یافت. در مقایسه ، افراد گروه سالم، تنها در زاویه °15 کمتر از بیشینه دامنه چرخش به خارج شانه با استفاده از ارتز، بهبود معنادار (0/006 = p) در حس وضعیت مفصلی پیدا کردند. ارتز بیشترین دامنه حرکت چرخش به خارج هر دو گروه را کاهش می داد. تفاوت معناداری بین شانه بی ثبات و شانه سمت مقابل بیماران به چشم نخورد. یافته های ما نشان می دهد که حس وضعیت مفصلی شانه در دو گروه با ثبات و بی ثبات می تواند در زوایای نزدیک به انتهای دامنه چرخش به خارج با استفاده از ارتز شانه بهبود یابد. این بهبود ممکن است در نتیجه افزایش درون دادهای پوستی باشد که بواسطه پوشیدن ارتز در مفصل شانه دریافت می شوند.